Ορίζεται ως αγωνιστικός χωρος γηπέδου τέννις μία έκταση με μήκος 23,77 και πλάτος 10,97m. Σύμφωνα με τη διεθνή ομοσπονδία αντισφαίρησης , για τους διεθνείς αγώνες οι ελάχιστες διαστάσεις ενός γηπέδου είναι 36,57 X 18,27m διαμορφώνοντας έτσι έναν ελεύθερο χώρο 6,40m στο μεγάλο άξονα του γηπέδου και 3,65m στα πλαϊνά. Για εθνικούς αγώνες αρκεί ένα γήπεδο διαστάσεων 36 Χ 18m.
Η κατεύθυνση του, προτιμότερο να είναι από τον Βορρά προς το Νότο, αν χρησιμοποιείται το γήπεδο κατά τη διάρκεια της ημέρας, ώστε να μην ενοχλεί ο ήλιος τους αθλητές στην μεγαλύτερη διάρκεια των αγώνων.
Η κατασκευή ενός γηπέδου αντισφαίρησης υλοποιείται σε δύο στάδια. Κατά το πρώτο στάδιο κατασκευάζεται η υποδομή / υπόβαση και κατά το δεύτερο η τελική επιφάνεια. Η υποδομή που θα κατασκευαστεί εξαρτάται τόσο από την υπάρχουσα κατάσταση του χώρου, όσο και από την επιλογή της τελικής επιφάνειας. Ανάλογα με την ποιότητα της επιφάνειάς τους, τα γήπεδα τένις χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες:
- Σκληρά γήπεδα: Αποτελούν την πλειονότητα των γηπέδων. Η επιφάνεια κατασκευάζεται από αντικραδασμικό ελαστοτάπητα και δε χρήζει συντήρησης. Η απόδοση του γηπέδου είναι καλή και οι αθλητές προστατεύονται από τους κραδασμούς.
- Γήπεδα με χλοοτάπητα: Τοποθετείται συνθετικός χλοοτάπητας, με ύψος πέλους συνήθως 20χιλ. ο οποίος πληρώνεται με χαλαζιακή άμμο. Το υλικό του θα πρέπει να είναι ανθεκτικό στην ηλιακή ακτινοβολία και στις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Αυτού του είδους τα γήπεδα χρειάζονται συντήρηση και αναπλήρωση της χαλαζιακής άμμου ανά διαστήματα
- Χωμάτινα γήπεδα: Πολλά γήπεδα στην Ευρώπη είναι κατασκευασμένα με αυτόν τον τρόπο. Αν και προσφέρουν ξεκούραστο παιχνίδι, εντούτοις συνήθως δεν επιλέγονται λόγω του υψηλού κόστους συντήρησής τους. Οι εργασίες συντήρησης πρέπει να πραγματοποιούνται μετά από κάθε αγώνα. Το γήπεδο θα πρέπει να καθαρίζεται από χόρτα και να παραμένει πάντα υγρό. Ιδιαίτερα σε χώρες με μεγάλες περιόδους ηλιοφάνειας, όπως η Ελλάδα, δεν συνίστανται γιατί χρειάζεται μεγάλη κατανάλωση νερού προκειμένου να διατηρεί την πλαστικότητά του.